براکت ارتودنسی با وارد آوردن فشار مداوم و یکنواخت دندانها را به موقعیت مناسب حرکت می دهد. براکتها و سیمها به دندانها متصل شده و نیرو را در جهت محدود و مشخصی (افقی) اعمال می کنند. اما در برخی شرایط لازم است دندانهای بالا و پایین نسبت به هم نیز حرکت کنند. در این شرایط کش پلاستیکی یا الاستیک به براکت دندانهای بالا و پایین متصل می شود و نیرو را در جهت موردنظر وارد می کند. به عنوان نمونه در بعضی موارد فک پایین باید نسبت به فک بالا حرکت کند تا دندانها در ردیف مناسب خود قرار بگیرند. این نیرو را براکت به تنهایی نمی تواند ایجاد کند بلکه براکت تنها دندانهای یک قوس دندانی را نسبت به هم حرکت می دهد.
ماهها یا حتی سالها درمان ارتودنسی به شکل براکت را تحمل کرده اید و حالا زمان آن رسیده که سیستم براکت از دندانها باز شده و خارج شود.مسلما اگر بدانید دقیقا چه کاری قرار است انجام شود، بهتر با دندانپزشک همکاری میکنید و آمادگی پیدا میکنید. در آوردن براکت کاری نسبتا سریع و بدون درد است. در واقع این کار از بسیاری از جنبه ها از گذاشتن براکت آسانتر است.
- در آوردن الاستیک ها
ترتیب مراحل در آوردن براکت برعکس گذاشتن آنهاست. بنابراین ابتدا کش یا الاستیکهای کوچک را که در اطراف هر براکت نصب شده تا سیم (آرچ وایر) را در جای خود نگه دارد، باید خارج شود. ارتودنتیست با استفاده از ابزار کوچک دندانپزشکی که قلابی در سر آن قرار دارد، با دقت هر بند را خارج میکند.
استفاده از هدگیر همراه با براکت برای داشتن دندانهای صاف و مرتب، جفت شدن دندانها و تقارن لبخند باید از درمان ارتودنسی کمک بگیریم. در اکثر افراد، این کمک به شکل استفاده از براکت و سیم ارتودنسی است. براکت انواع مختلف فلزی (نوع مرسوم آن)، شفاف و نامرئی و سرامیکی دارد. اما برخی از مشکلات ارتودنسی به صورتی هستند که با براکت تنها نمیتوان آنها را حل کرد. برای این وضعیتها ممکن است نیاز به هدگیر باشد تا فشار بیشتری وارد شده و به حرکت دندانها و فک جهت داده شود. هدگیر چیست؟ هدگیر یک ابزار ارتودنسی است که در خارج از دهان بسته میشود تا دندانها را حرکت داده و رشد فک را هدایت کند. هدگیر ابزاری شامل سه بخش اصلی است: بندهایی که به دندانهای مولر (آسیای بزرگ) چسبانده میشوند، سیم U شکل که هدگیر را به بند متصل م...
وقتی نوجوانان با ترسهای ناشی از خاطرات گذشته به مطب تخصصی ارتودنسی مراجعه می کنند، در مراجعات ماهیانه می آموزند که خود می توانند ضمن برقراری ارتباط با متخصص ارتودنسی و دستیاران، درمان ارتودنسی خود را پیگیری کنند. این آموزشها به رشد اجتماعی کودک نیز کمک می نماید. متاسفانه ترس از دندانپزشکی و یا کلا پزشک ریشه در کودکی دارد، برخی از والدین برای ترساندن کودکان و اجبار آنان به برخی کارها آنها را از واژه پزشک (دندانپزشک) می ترسانند، که این عمل در دراز مدت منجر به بروز نوعی بیماری به نام فوبیا (ترس از پزشک) می شود.بهترین روش برای رفع این ترس همراه بودن با یکی از دوستان جهت چکاب دندانپزشکی و مطلع کردن دندانپزشک از این ترس می باشد، چکاب دندانها از سالهای اولیه کودکی و رسیدگی مدام به آنها موجب داشتن ...
وسیع کردن کام (فک بالا) نوعی درمان ارتودنسی است که در موارد خاص استفاده می شود. با وسیع کردن کام یا سقف دهان، فضای قوس دندانی افزایش می یابد بنابراین فضای بیشتری برای دندانها ایجاد می گردد.
دلایل نیاز به وسیع کردن کام
وسیع کننده کام یا ماگزیلاری با پهن تر کردن فک بالا به ویژه در سنین کودکی، سه کار مهم انجام می دهد:
- اصلاح کراس بایت: دندانهای بالایی باید با فاصله اندکی جلوتر از دندانهای پایینی قرار بگیرند. در افرادی که فک بالا کوچک است، ممکن است سطح جونده دندانهای بالایی در پشت دندانهای پایینی و یا روی آنها قرار بگیرند. این وضعیت منجر به رشد نامتقارن فک پایین می شود و در نهایت اگر به موقع درمان نشود عدم تقارن چهره اتفاق می افتد.
- اصلاح یا کاهش بهم ریختگی و شلوغی دندانها: با وسیع کردن کام، فضای کافی برای دندانهای بالایی به وجود می آید و همه دندانها میتوانند در موقعیت مناسب و بدون کج شدگی رویش یابند.
درمانهای ارتودنسی دردی مانند درد تزریق ندارند بلکه فقط برای یک تا دو روز بعد از هر ویزیت، دندانها کمی حساس می شوند. به مرور که درمان ارتودنسی پیش می رود از این حساسیت نیز کاسته می شود. در مواردی که این حساسیت در 2-1 روز اول آزار دهنده باشد می توان از استامینوفن استفاده نمود. هر چند در این موارد اگر دارویی نیز مصرف نشود پس از سپری شدن 2-1 روز این حساسیت خود به خود برطرف می شود.