لمینیت یا ونیر (veneer) یک پوسته نازک از جنس پرسلین یا سرامیک همرنگ دندان است که برای ترمیم و اصلاح مشکلات دندانی و یا برای اهداف زیبایی مورد استفاده قرار می گیرد. لمینیت به سطح جلوی دندان چسبانده می‌شود و ظاهری شبیه به دندان طبیعی دارد.

اگر متقاضی درمان ارتودنسی باشید و یا برای این درمان اقدام کرده باشید احتمالاً می‌دانید که پس از درآوردن براکت (سیم‌کشی دندان‌ها) باید مدتی از نگهدارنده ارتودنسی یا ریتینر (retainer) استفاده کنید.

امروز زیبایی لبخند یک فاکتور مهم در زیبایی چهره به حساب می‌آید به همین علت هر گونه اشکالی در دندان‌ها و لبخند می‌تواند اعتماد به نفس افراد را تحت تأثیر قرار دهد. یکی از این تفاوت‌ها درآوردن دندان اضافی است که وضعیتی نسبتاً شایع محسوب می‌شود. اگر شما نیز دندان اضافی دارید اصلاً نباید نگران آن باشید. در اینجا با دندان اضافی و توصیه هایی درباره آن آشنا می‌شوید.
دندان اضافی یا هایپردنشیا
در حالت نرمال همه 32 دندان دائمی در می‌آورند. در صورتی که تعداد دندان‌ها بیش‌ از این باشد به آن دندان اضافی یا هایپردنشیا (hyperdontia) گفته می‌شود. دندان اضافی ممکن است در دندان‌های شیری و یا دندان‌های دائمی دیده شود. این وضعیت هم در فک بالا و هم در فک پایین ممکن است اتفاق بیفتد. به گفته مقاله منتشر شده در Journal of Conservative Dentistry دندان اضافی در افرادی که هیچ سندرم یا بیماری مرتبط زمینه ساز ندارند، شایع نیست.

 چرا باید جای خالی دندان را پر کنیم؟ 

بریج دندان نوعی پروتز مصنوعی جایگزین دندان است. هنگامی که یک یا چند دندان خود را از دست می‌دهید، باید جای خالی آن را با نوعی پروتز مصنوعی پر کنید. علت این است که جای خالی دندان در عملکرد جویدن خلل ایجاد کرده و ممکن است تلفظ اصوات و واژه‌ ها را با مشکل مواجه سازد. از طرفی محل مناسبی برای گیر کردن ذرات غذا و تجمع پلاک و باکتری‌ها فراهم می‌سازد. این امر دندان‌های مجاور را مستعد پوسیدگی و کرم خوردگی ساخته و باعث التهاب لثه و عفونت آن می‌شود. عفونت لثه در صورتی که زود درمان نشود گسترش پیدا کرده و باعث تحلیل رفتن استخوان فک می‌شود. از طرفی جای خالی دندان باعث نازیبایی لبخند و پیر شدن چهره می‌شود. بنابراین به محض این که یک یا چند دندان خود را می‌کِشید، باید به فکر پر کردن جای خالی آن باشید. برای جایگزینی دندان‌های از دست رفته چند روش وجود دارد که عبارتند از دندان مصنوعی، ایمپلنت و بریج دندان.

جلوگیری از فرسایش دندان‌ها غیر ممکن است و هیچ کس نمی‌تواند ادعا کند به طور کامل می‌تواند جلوی استهلاک و فرسایش دندان‌ها را بگیرد اما با اقدامات و یا تغییر عادات خود می توانید فرایند فرسایش دندانها را بسیار کند نموده و سالهای سال و حتی تا آخر عمر به تعویق بیندازید. چرا که عملکرد معمولی دهان و جویدن و صحبت کردن در حالت نرمال تاثیر چندانی بر دندانها نمی گذارد و فرسایش ناشی از آن بسیار جزئی است. اما معمولا وضعیت نامناسب دندانها و یا عادات نامناسب غذایی و دهانی باعث فرسایش شدید و کاهش طول عمر دندان می شود.
با مسواک زدن و نخ دندان کشیدن منظم و رژیم غذایی سالم دندانها در مقابل فرسایش بسیار مقاوم شده و حتی تا آخر عمر برایتان کار می کنند.

به وضعیت بسته‌ بودن فکها، بایت گفته می‌شود و به موقعیت دندان‌ها و تماس آنها بر یکدیگر در هنگام بایت، اکلوژن گفته می‌شود. در صورتی که تماس دندان‌ها با یکدیگر نامناسب و غیر طبیعی باشد به آن مال اکلوژن گفته می‌شود. مال اکلوژن موجب مشکلاتی در تلفظ واژه‌ ها و اصوات، جویدن غذا و همچنین زیبایی چهره ایجاد می‌کند. همچنین مشکلاتی مانند ساییدگی و کوتاه شدگی دندانها، ترک‌ خوردگی و لب پر شدگی دندان‌ها و بسیاری از مشکلات دندانی دیگر ممکن است در اثر مال اکلوژن اتفاق بیفتد. برای اصلاح مال اکلوژن و پیشگیری از عواقب آن باید درمان ارتودنسی انجام داده و دندان‌ها را صاف و همراستا کنید.

ارتودنسی نامرئی
افراد زیادی نیاز به درمان ارتودنسی دارند و مایلند این درمان را پشت سر بگذارند تا به لبخندی زیبا و دندان‌هایی سالم دست یابند. با این حال به علت ظاهر سیم ‌کشی دندان‌ها بسیاری از افراد بزرگسال از این کار صرف نظر می‌نمایند چرا که نمی‌خواهند با سیم های فلزی در محل کار یا موقعیت‌های اجتماعی مهم ظاهر شوند. به علت همین محدودیت، طراحی‌های مختلف برای پنهان کردن براکت و نامرئی کردن آن انجام شده است. یکی از این طراحی‌ها الاینر شفاف یا اینویزالاین است.

ایمپلنت نوعی پروتز مصنوعی جایگزین ریشه دندان است که برای پر کردن جای خالی دندان از آن استفاده می‌شود. در حقیقت ایمپلنت یک روش جایگزینی دندان‌های از دست رفته می‌باشد. ایمپلنت یک پایه پیچی شکل است که در داخل استخوان فک جایگذاری می‌شود و سپس بر روی آن روکش یا هر پروتز مصنوعی دیگری سوار می‌شود.

دندان‌های شیری
دندان‌های شیری به دندان‌هایی گفته می‌شوند که از حدود شش ماهگی شروع به بیرون زدن از لثه می‌کنند. بیشتر افراد 20 دندان شیری دارند که تقریبا در حدود سه‌ سالگی همه آنها بیرون زده اند.
دندان‌های شیری درست همانند دندان‌های دائمی از چند بخش تشکیل شده ‌اند. سطح بیرونی دندان‌ها با مینا پوشانده شده و محافظت می‌شود. مینا سخت‌ترین ماده بدن انسان است. در زیر مینا لایه عاج قرار دارد. عاج نرم‌تر از مینا بوده و آسیب‌ پذیرتر است. در مرکز دندان پالپ قرار دارد که حاوی رگهای خونی و عصب ها و بافت همبند می‌باشد. پالپ مسئول رساندن مواد مغذی برای رشد دندان است. همچنین پالپ وظیفه ارسال سیگنال درد در صورت آسیب دیدگی را برعهده دارد.

از حدود چهار یا 5 ‌سالگی دندان‌های شیری کودکان شروع به جایگزینی با دندان‌های دائمی می‌کنند و این فرآیند تا چندین سال ادامه پیدا می‌کند. این اتفاق معمولاً به صورت تدریجی و به نوبت اتفاق می‌افتد به این صورت که ابتدا دندان‌های شیری افتاده و سپس دندان‌های دائمی شروع به رویش و بیرون زدن از لثه می‌کنند.
اما گاهی اوقات این فرایند به این صورت انجام نمی‌شود. یکی از متداولترین مشکلات مربوط به فرایند جایگزینی دندان‌های شیری با دندان‌های دائمی، وضعیتی به نام دندان کوسه ای است. دندان کوسه ای به این معنی است که دندان‌های دائمی پیش از افتادن دندان‌های شیری، از لثه بیرون زده اند.