چرا باید جای خالی دندان را پر کنیم؟ 

بریج دندان نوعی پروتز مصنوعی جایگزین دندان است. هنگامی که یک یا چند دندان خود را از دست می‌دهید، باید جای خالی آن را با نوعی پروتز مصنوعی پر کنید. علت این است که جای خالی دندان در عملکرد جویدن خلل ایجاد کرده و ممکن است تلفظ اصوات و واژه‌ ها را با مشکل مواجه سازد. از طرفی محل مناسبی برای گیر کردن ذرات غذا و تجمع پلاک و باکتری‌ها فراهم می‌سازد. این امر دندان‌های مجاور را مستعد پوسیدگی و کرم خوردگی ساخته و باعث التهاب لثه و عفونت آن می‌شود. عفونت لثه در صورتی که زود درمان نشود گسترش پیدا کرده و باعث تحلیل رفتن استخوان فک می‌شود. از طرفی جای خالی دندان باعث نازیبایی لبخند و پیر شدن چهره می‌شود. بنابراین به محض این که یک یا چند دندان خود را می‌کِشید، باید به فکر پر کردن جای خالی آن باشید. برای جایگزینی دندان‌های از دست رفته چند روش وجود دارد که عبارتند از دندان مصنوعی، ایمپلنت و بریج دندان.

جلوگیری از فرسایش دندان‌ها غیر ممکن است و هیچ کس نمی‌تواند ادعا کند به طور کامل می‌تواند جلوی استهلاک و فرسایش دندان‌ها را بگیرد اما با اقدامات و یا تغییر عادات خود می توانید فرایند فرسایش دندانها را بسیار کند نموده و سالهای سال و حتی تا آخر عمر به تعویق بیندازید. چرا که عملکرد معمولی دهان و جویدن و صحبت کردن در حالت نرمال تاثیر چندانی بر دندانها نمی گذارد و فرسایش ناشی از آن بسیار جزئی است. اما معمولا وضعیت نامناسب دندانها و یا عادات نامناسب غذایی و دهانی باعث فرسایش شدید و کاهش طول عمر دندان می شود.
با مسواک زدن و نخ دندان کشیدن منظم و رژیم غذایی سالم دندانها در مقابل فرسایش بسیار مقاوم شده و حتی تا آخر عمر برایتان کار می کنند.

به وضعیت بسته‌ بودن فکها، بایت گفته می‌شود و به موقعیت دندان‌ها و تماس آنها بر یکدیگر در هنگام بایت، اکلوژن گفته می‌شود. در صورتی که تماس دندان‌ها با یکدیگر نامناسب و غیر طبیعی باشد به آن مال اکلوژن گفته می‌شود. مال اکلوژن موجب مشکلاتی در تلفظ واژه‌ ها و اصوات، جویدن غذا و همچنین زیبایی چهره ایجاد می‌کند. همچنین مشکلاتی مانند ساییدگی و کوتاه شدگی دندانها، ترک‌ خوردگی و لب پر شدگی دندان‌ها و بسیاری از مشکلات دندانی دیگر ممکن است در اثر مال اکلوژن اتفاق بیفتد. برای اصلاح مال اکلوژن و پیشگیری از عواقب آن باید درمان ارتودنسی انجام داده و دندان‌ها را صاف و همراستا کنید.

ایمپلنت نوعی پروتز مصنوعی جایگزین ریشه دندان است که برای پر کردن جای خالی دندان از آن استفاده می‌شود. در حقیقت ایمپلنت یک روش جایگزینی دندان‌های از دست رفته می‌باشد. ایمپلنت یک پایه پیچی شکل است که در داخل استخوان فک جایگذاری می‌شود و سپس بر روی آن روکش یا هر پروتز مصنوعی دیگری سوار می‌شود.

دندان‌های شیری
دندان‌های شیری به دندان‌هایی گفته می‌شوند که از حدود شش ماهگی شروع به بیرون زدن از لثه می‌کنند. بیشتر افراد 20 دندان شیری دارند که تقریبا در حدود سه‌ سالگی همه آنها بیرون زده اند.
دندان‌های شیری درست همانند دندان‌های دائمی از چند بخش تشکیل شده ‌اند. سطح بیرونی دندان‌ها با مینا پوشانده شده و محافظت می‌شود. مینا سخت‌ترین ماده بدن انسان است. در زیر مینا لایه عاج قرار دارد. عاج نرم‌تر از مینا بوده و آسیب‌ پذیرتر است. در مرکز دندان پالپ قرار دارد که حاوی رگهای خونی و عصب ها و بافت همبند می‌باشد. پالپ مسئول رساندن مواد مغذی برای رشد دندان است. همچنین پالپ وظیفه ارسال سیگنال درد در صورت آسیب دیدگی را برعهده دارد.