لیگاچورهای فلزی از استیل ضد زنگ و نرم با قطر 0.008 تا 0.010 اینچ ساخته می شوند. از لیگاچور برای نگه داشتن سیم ارتودنسی در براکت استفاده می شود. سیم لیگاچور انعطاف پذیر بوده و می توان آن را خم کرده و در مراحل بعدی درمان پیچانده و سفت کرد تا محکم شود.

اجزاء غیر فعال براکت قادر نیستند نیرویی وارد کنند اما به نگه داشتن ضمایم به هم یا به دندان یا اجزاء فعال دیگر کمک می کنند.

اجزاء براکت را می توان بر اساس توانایی اعمال نیرو به دندان به دو گروه تقسیم کرد:

اجزاء فعال به آن دسته از قطعات براکت گفته می شود که می توانند به دندان نیرو وارد کرده و اکتیو باشند:

از آنجایی که در بزرگسالی آگاهی و انگیزه افراد افزایش پیدا می کند و داشتن براکت در دهان برای فرد از نظر اجتماعی قابل قبول تر می شود، شمار بیشتری از افراد به دنبال ارتودنسی کردن دندانها به مطب ارتودنتیست مراجعه می کنند. افرادی که می خواهند ارتودنسی کنند برای رعایت دقیق دستورات ارتودنتیست بهتر است با قطعات مهم و اصلی براکت آشنایی داشته باشند.
براکت ارتودنسی در شرایطی که باید چند دندان حرکت داده شوند، استفاده می شود. براکت ضمایمی دارد که به سطح دندانها چسبانده می شوند و با استفاده از سیمی که از همه آنها عبور می کند به هم متصل می شوند و به این صورت نیرو به دندانها اعمال می شود. لیگاچور یکی از ضمایم براکت است که سیم را در اطراف براکت نگه می دارد.

شاید اسم براکت ارتودنسی را پیش از این شنیده باشید اما جالب است بدانید براکت تنها برای کودکان نیست. حتی اگر رشد استخوان و دندانهایتان متوقف شده باشد، باز می توانید درمان ارتودنسی موفقی داشته باشید. فقط طول درمان ارتودنسی در بزرگسالی کمی بیشتر است.