آشنایی با اجزای براکت ارتودنسی

از آنجایی که در بزرگسالی آگاهی و انگیزه افراد افزایش پیدا می کند و داشتن براکت در دهان برای فرد از نظر اجتماعی قابل قبول تر می شود، شمار بیشتری از افراد به دنبال ارتودنسی کردن دندانها به مطب ارتودنتیست مراجعه می کنند. افرادی که می خواهند ارتودنسی کنند برای رعایت دقیق دستورات ارتودنتیست بهتر است با قطعات مهم و اصلی براکت آشنایی داشته باشند.
براکت ارتودنسی در شرایطی که باید چند دندان حرکت داده شوند، استفاده می شود. براکت ضمایمی دارد که به سطح دندانها چسبانده می شوند و با استفاده از سیمی که از همه آنها عبور می کند به هم متصل می شوند و به این صورت نیرو به دندانها اعمال می شود. لیگاچور یکی از ضمایم براکت است که سیم را در اطراف براکت نگه می دارد.

براکت ارتودنسی با کمک ضمایم مختلفی که دارد، نسبت به ابزارهای غیر ثابت ارتودنسی مانند الاینرها، دامنه حرکتی بیشتری را ایجاد می کنند بنابراین مشکلات پیچیده تر و بزرگتر ارتودنسی را می توان به کمک آنها برطرف نمود. توجه داشته باشید ابزار ثابت ارتودنسی را خود بیمار نمی تواند از دهان خارج و یا تنظیم کند. در برخی موارد ممکن است استفاده از براکت ثابت توصیه نشود که دلایل آن به صورت زیر است:
در چه مواردی در درمان ارتودنسی از براکت ثابت استفاده نمی شود:
- کمبود انگیزه: باید بدانید همکاری کامل شما در درمان بسیار تاثیر گذار است. مسئولیت شما محدود به رعایت بهداشت دهان نمی شود بلکه باید الاستیک را طبق دستور پزشک استفاده کنید و طبق برنامه ریزی مشخص شده به ارتودنتیست مراجعه نمایید.
- عدم رعایت بهداشت دهان و دندان: افرادی که بهداشت دهانشان را مرتب رعایت نمی کنند نمی توان انتظار داشت در طول درمان ارتودنسی ثابت به رعایت بهداشت دهانشان پایبند باشند. در صورت عدم بهداشت مناسب به خصوص در ابزار ارتودنسی ثابت احتمال التهاب و عفونت لثه افزایش می یابد.
- همراستا نبودن دندانها بیش از حیطه عملکرد براکت: در موارد شدید خارج از ردیف بودن دندانها به علت مشکلات اسکلتی ممکن است نیاز به جراحی وجود داشته باشد و جراحی به درمانی که ممکن است نتایج آن پایدار نباشد ارجحیت پیدا میکند.

شکل- معرفی اجزاء براکت دندان بر روی تصویر