هنگامی که می‌خواهید دندانهای خود را با درمان ارتودنسی صاف و همراستا کنید، حتماً در تحقیقات خود به ارتودنسی نامرئی برمی‌خورید. دو روش محبوب و متداول ارتودنسی نامرئی عبارتند از براکت پشت دندانی یا لینگوال و اینویزالاین. در سیستم براکت معمولی، نگینهای فلزی مربعی شکل کوچکی به سطح جلوی هر دندان چسبانده شده و سیم ارتودنسی از آنها عبور می‌کند. همچنین سیستم براکت ممکن است شامل حلقه کشی الاستیک یا لیگاچور باشد. اما در ارتودنسی نامرئی خبری از ظاهر فلزی و سیم کشی دندانها نیست.
براکت پشت دندانی بهتر است یا اینویزالاین؟
براکت پشت دندانی و اینویزالاین هر دو روش‌های محبوب ارتودنسی هستند چرا که زیبایی دندانها در طول دوره درمان ارتودنسی را تغییر نمی‌دهند و جلب توجه نمی کنند. براکت پشت دندانی همان سیستم براکت فلزی معمولی است با این تفاوت که به سطح پشتی دندانها چسبانده می‌شود. اینویزالاین یا الاینر شفاف شامل مجموعه ای از تری های پلاستیکی شفاف است که دندانها را در برمی‌گیرد. هر دو روش نام برده، دندانها را حرکت داده و به موقعیت مطلوب می‌رسانند.
معایب و مزایای براکت پشت دندانی در مقایسه با اینویزالاین
از حوالی دهه 80 میلادی، استفاده از براکت پشت دندانی متداول شد. با این حال بسیاری از دندانپزشکان به علت نیاز به مهارت ویژه در این سیستم براکت، نمی‌توانند براکت پشت دندانی به بیماران خود ارائه کنند.
در بیشتر موارد، جلسات دندانپزشکی این نوع درمان بیشتر طول می‌کشد.
مهمترین مزیت این سیستم براکت، نامرئی بودن آن است چرا که در سطح پشتی دندانها نصب می‌شود بنابراین کسی متوجه آن نمی‌شود.
مهمترین مشکل براکت پشت دندانی در مقایسه با اینویزالاین، این است که همانند براکت معمولی تمیز کردن دندانها مدت بیشتری طول می‌کشد در حالی که در اینویزالاین به راحتی الاینر خارج شده و دندانها را مسواک می‌کنید.
براکت پشت دندانی، به دندانها چسبانده می‌شود بنابراین روند درمان بر همکاری بیمار اتکا ندارد در حالی که در اینویزالاین حتماً باید بیمار همکاری لازم را داشته باشد در غیر این صورت هیچ نتیجه‌ای حاصل نمی‌شود.
براکت پشت دندانی فضایی را که قبلاً متعلق به زبان بوده است اشغال می‌کند بنابراین در چند هفته اول صحبت کردن و غذا جویدن دشوار می‌شود تا زمانی که به آن عادت کنید در حالی که در اینویزالاین هیچ مشکلی ایجاد نمی‌شود چون هنگام غذا خوردن الاینر از دهان خارج می‌شود. با این حال سیستمهای براکت پشت دندانی امروزی طراحی بسیار بهتری در مقایسه با گذشته داشته و اندازه و حجم آنها کاهش یافته است.
از آنجایی که براکت به دندانها چسبیده است نباید غذاهای سفت و ترد و یا چسبنده بجوید چرا که ممکن است باعث خم شدن، شکستن و یا شل شدن براکت شود در حالی که در اینویزالاین هیچ محدودیتی در رژیم غذایی ایجاد نمی‌شود.
اینویزالاین
اینویزالاین مجموعه ای از الاینرهای شفاف است که به نوبت باید استفاده شود. پس از مشاوره با ارتودنتیست، عکسهایی از دهان گرفته شده و قالب گیری انجام می‌شود تا بر اساس آن الاینر ساخته شود. در این روش هم مانند هر سیستم براکت دیگری باید در صورت کمبود فضا در فک در صورت لزوم یک یا چند دندان کشیده شود.
الاینر شفاف ممکن است در صورت تابیدن نور برق زده و مشخص شود بنابراین به اندازه براکت پشت دندانی نامرئی نیست.
در برخی موارد پیچیده درمانی نمی‌توان از آن استفاده کرد.
اینویزالاین حتماً هنگام غذا خوردن باید از دهان خارج شود بنابراین در صورتی که در شرایطی قرار داشته باشید که نمی‌توانید یا نمی‌خواهید الاینر را در بیاورید نمی‌توانید چیزی به جز آب بخورید.
از آنجایی که اینویزالاین را هنگام خوردن در می‌آورید، هیچ محدودیتی در رژیم غذایی ایجاد نمی‌شود و هر آنچه قبلاً می‌توانستید بخورید اکنون نیز می‌توانید.
هنگام مسواک زدن الاینر را باید از دهان در بیاورید بنابراین مسواک زدن همانند همیشه آسان خواهد بود.
https://www.colgate.com/en-us/oral-health/cosmetic-dentistry/adult-orthodontics/lingual-braces-vs-invisalign-0414
درمانهای ارتودنسی دردی مانند درد تزریق ندارند بلکه فقط برای یک تا دو روز بعد از هر ویزیت، دندانها کمی حساس می شوند. به مرور که درمان ارتودنسی پیش می رود از این حساسیت نیز کاسته می شود. در مواردی که این حساسیت در 2-1 روز اول آزار دهنده باشد می توان از استامینوفن استفاده نمود. هر چند در این موارد اگر دارویی نیز مصرف نشود پس از سپری شدن 2-1 روز این حساسیت خود به خود برطرف می شود.
