تکیه گاه موقتی یا مینی ایمپلنت در ارتودنسی

تکنولوژیهای جدید تغییرات زیادی در نتایج درمانهای دندانپزشکی حاصل کرده است. انکوریج یا تکیه گاه موقتی (TAD) اگر چه روش جدیدی محسوب نمی شود و استفاده از آن از سال 1980 آغاز شده است اما امروزه بسیار گستردگی و پذیرش بیشتری یافته و از امکانات جدیدتری برای آن استفاده می شود. فواید تکیه گاه موقتی در ارتودنسی شگفت انگیز است. در اینجا نگاه دقیق تری به تکیه گاه ارتودنسی خواهیم داشت.
تکیه گاه موقتی چیست؟
تکیه گاه موقتی ارتودنسی یک پیچ کوچک مانند ایمپلنت دندان است که از آلیاژ تیتانیوم ساخته می شود. همان طور که از نام تکیه گاه موقتی پیداست به صورت موقتی (چند ماهه) در ارتودنسی از آن استفاده شده و سپس خارج می شود. عملکرد تکیه گاه موقتی، ایجاد نقطه ای ثابت است که اجزایی مانند دندانها موقعیتشان نسبت به این نقطه ثابت تغییر می کند (شکل بالا).

اهمیت تکیه گاه در ارتودنسی چیست؟
حرکت دادن دندانها در فک را همانند حرکت دادن یک میله فرو رفته در ماسه تصور کنید. هنگامی که برای حرکت دادن میله نیرو وارد می کنید ماسه های جلوی آن ابتدا تحت فشار قرار گرفته و روی هم تلمبار می شوند و سپس به اطراف پراکنده و از آن ناحیه دور می شوند، در عوض پشت میله که فضای خالی ایجاد شده با ماسه پر می شود. استخوان فک و رباط پریودنتال نیز همانند ماسه عمل می کنند. استخوان از طریق رباط پریودنتال به دندان متصل است. این بافتها با اعمال نیرو توسط سیم و براکت به دندان در جلوی دندان فشرده می شوند. اما برای این که این نیروی وارد شده در جهت عکس عمل نکند (قانون نیوتن) باید براکت به نقطه ثابتی متصل باشد. اگر سیم و براکت در هنگام اعمال نیرو به نقطه ثابتی متصل نباشد درست همانند زمانی ست که روی آب شناور هستید و به یک تنه درخت شناور نیرو وارد می کنید، در این زمان نیرویی که شما وارد می کنید به خودتان باز می گردد و شما جا به جا می شوید نه تنه درخت. در این شرایط برای این که بتوانید تنه درخت را جا به جا کنید باید خود را محکم به جایی متصل کنید. در مثال ماسه به این دلیل می توانستید میله را در شن جلو ببرید که از طریق هر دو پا و وزنتان خود را بر روی زمین محکم متصل نگه داشته بودید.
ارتودنتیست در صورت امکان از دندانهای عقبی که بزرگتر و محکمتر هستند، به عنوان تکیه گاه استفاده می کند و گاهی اوقات هدگیر (دستگاه خارج دهانی) برای ایجاد این نوع تکیه گاه ممکن است لازم باشد.

شکل- استفاده از دندانهای عقبی به عنوان تکیه گاه در درمان ارتودنسی

فواید تکیه گاه موقتی ارتودنسی (مینی ایمپلنت)
اگر چه استفاده از دندانها به عنوان تکیه گاه معمولا ارجحیت دارد اما این کار مشکلاتی نیز در بر دارد. مثلا ممکن است در نقطه ای که نیاز به تکیه گاه وجود دارد، دندان مناسب و محکمی وجود نداشته باشد. همچنین در شرایطی که نیروی زیادی اعمال می شود، دندانهایی که به عنوان تکیه گاه قرار است عمل کنند ممکن است خودشان نیز حرکت کنند. در چنین شرایطی استفاده از تکیه گاه موقتی مفید است. مینی ایمپلنتی که به عنوان تکیه گاه موقتی استفاده می شود نیاز به استفاده از دندان به عنوان تکیه گاه را برطرف می کند یا آن را تقویت می نماید.
تکیه گاه موقتی ارتودنسی نقطه ثابتی برای نیروی راندن یا کشیدن ایجاد می کند. بدون وجود مینی ایمپلنت باید از نقطه ثابت دیگری در خارج از دهان مانند هدگیر استفاده شود. استفاده از هدگیر اصلا راحت نیست و همین موضوع ممکن است باعث شود بیمار درمان را رها کند. در بسیاری از شرایط تکیه گاه موقتی ایمپلنتی نیاز به هدگیر را برطرف می کند.
استفاده از مینی ایمپلنت در ارتودنسی فواید دیگری نیز دارد: دوره درمان به طور کلی کوتاهتر می شود، گاهی نیاز به استفاده از الاستیک (حلقه کشی) برطرف می شود و در برخی موارد حتی نیاز به جراحی دهان برطرف می گردد. تکیه گاه موقتی به ارتودنتیست امکان می دهد موارد پیچیده ای را درمان کند که در حالت عادی و بدون تکیه گاه موقتی درمان آنها بسیار دشوار و یا غیر ممکن بود.

کاشت مینی ایمپلنت در ارتودنسی
مینی ایمپلنت ارتودنسی بر خلاف ایمپلنت دندان بسیار کوچک است و همانند ایمپلنت پیچی شکل بوده و در استخوان فک کاشته می شود. مینی ایمپلنت بر خلاف ایمپلنت همیشه لازم نیست با خود استخوان جوش بخورد. ممکن است مینی ایمپلنت را تنها با نیروهای مکانیکی تثبیت کرد. علاوه بر این کاشتن و خارج کردن مینی ایمپلنت (پس از درمان) بسیار آسانتر است.
کاشتن و در آوردن تکیه گاه موقتی بسیار کم تهاجمی و بدون درد است. ابتدا ناحیه درمان با تزریق بی حس می شود تا بیمار دردی احساس نکند. تمامی فرایند کاشت ظرف چند دقیقه انجام می شود. پس از آن با مسکن های بدون نسخه (در صورت لزوم) بیمار هرگز دردی احساس نمی کند. در آوردن آن حتی از این هم راحت تر است. بنابراین اگر نگران جراحی مشابه کاشت ایمپلنت دندان هستید خیالتان راحت باشد، این عمل بسیار ساده تر است.
برای مراقبت از مینی ایمپلنت روزی دو بار با مسواکی با موهای نرم دهان و مینی ایمپلنت را مسواک کنید و با دهان شویه ضد میکروبی دهانتان را تمیز کنید.

http://www.dietmeierortho.com/treatment/tads.aspx