عوارض مکیدن انگشت در کودکان

از زمان نوزادی مکیدن انگشت عادتی است که کودکان برای آرام کردن خود انجام می دهند. بسیاری از والدین با اتکا بر پستانک، اسباب بازی های پلاستیکی و اشیاء دیگر مخصوص کودکان سعی می کنند کودک خود را آرام کنند. هنگامی که کودک بزرگتر می شود، ممکن است عادت مکیدن انگشت در او بماند. متاسفانه مکیدن انگشت در بلند مدت (پس از چهار سالگی)، عوارض زیادی دارد.

عوارض مکیدن انگشت به مدت طولانی
1. اوپن بایت یا به هم نرسیدن دندانهای جلویی
جدی ترین عارضه ماندگار مکیدن انگشت نوعی مال اکلوژن به نام اوپن بایت است. مال اکلوژن به عدم تماس درست دندانها با یکدیگر گفته می شود و اوپن بایت وضعیتی است که در آن دندانهای جلویی به هم نمی رسند و تماس ندارند. دو مورد از شایعترین انواع مال اکلوژن که در اثر مکیدن انگشت اتفاق می افتد، اوپن بایت و دیپ بایت است. درمان اوپن بایت دشوار است و ممکن است نیاز به درمان ارتودنسی یا درمانهای دیگر داشته باشد.
دیپ بایت (اوربایت شدید)
دیپ بایت زمانی اتفاق می افتد که در هنگام بسته بودن فکها، دندانهای جلویی بالایی بیش از حد نرمال پایین آمده و سطح زیادی از دندانهای جلویی پایینی را می پوشانند. مکیدن انگشت باعث می شود دندانها جلوزدگی داشته باشند بنابراین دچار دیپ بایت نیز می شوند. این نوع ناهم راستایی محدود به دندانهای جلویی بالایی می شود. دیپ بایت شکل صورت و لبخند را تغییر می دهد. افرادی که اوربایت شدید دارند نیاز به درمان ارتودنسی گسترده دارند. در برخی موارد بیماران دیپ بایت نیاز به هدگیر و یا وسیله های دیگری دارند چرا که هم پوشانی دندانهای جلویی نمی گذارد براکت فلزی درست در جای خود قرار بگیرد و کار خود را انجام دهد.
2. مشکلات پوستی
کودکانی که به مدت طولانی انگشت خود را می مکند، دچار مشکلات پوستی آزار دهنده وگاهی جدی می شوند. انگشت در صورتی که دائما در معرض رطوبت دهان قرار بگیرد، پوست آن مستعد جراحات و آسیبهای دیگر می شود. در برخی موارد پوست ترک برداشته و خونریزی می کند و زمینه برای عفونت آن فراهم می شود.
همچنین انگشتی که زیاد مکیده می شود، پینه ای می شود.
علاوه بر این فشار و رطوبت حاصل از مکیدن انگشت باعث تاب خوردن ناخن و رشد ناخن در گوشت یا پوسته پوسته شدن آن می شود.
اگر کودک دچار مشکلات جدی ناشی از مکیدن انگشت شده لازم است استراتژیهای مختلفی به کار بگیرید تا این عادت را ترک نماید. مثلا با پوشیدن دستکش یا آتل می توان این عادت را ترک داد.
از روشهای تهاجمی و تنبیهی مانند فلفل زدن به انگشت پرهیز کنید چرا که این روشها معمولا نتیجه بلند مدت ندارند و احساسات بدی در کودک ایجاد می کنند.
3. مشکلات گفتاری
از انجایی که مکیدن انگشت بر رشد دندانها، فکها و سقف دهان تاثیر می گذارد می تواند در نحوه صحبت کردن و غذا خوردن کودک تاثیر بگذارد. مکیدن انگشت ممکن است باعث نوک زبانی صحبت کردن و اختلالات تلفظی از جمله عدم توانایی تلفظ حروف هم آوا مانند د و ت شود.
در صورت عدم مراقبت دندانپزشکی مناسب حتی گفتار درمانی هم نمی تواند این اختلالات گفتاری را کامل برطرف کند چرا که بخشی از آن به شکل دندانها و کام و ارتباط آنها با زبان برمی گردد.
مشکلات گفتاری باعث می شود کودک در برقراری ارتباط مناسب با دیگران با مشکل مواجه شود. بیشتر کودکانی که در تلفظ حروف یا اصوات مشکل دارند، احساساتی مانند تحقیر، خشم و طرد شدن را نیز تجربه می کنند.
4. مشکلات اجتماعی
حتی پیش از این که مکیدن انگشت به مشکل و تهدید واقعی برای وضعیت دندانهای کودک تبدیل شود، به مشکل اجتماعی برای او بدل می گردد. کودکانی که در حضور دیگران انگشت خود را می مکند هدف تمسخر همسن و سالان خود قرار می گیرند. اگر چه این عادت در خردسالی شایع است اما هنگامی که کودک بزرگتر می شود بیشتر مورد قضاوت دوستان خود قرار می گیرد.
مکیدن انگشت یک واکنش نیمه خوداگاه به استرس یا بی حوصلگی در بسیاری از کودکان است. از آنجایی که ممکن است کودک نمی تواند به عادات خود فکر کند، لازم است شما از او حمایت کنید تا در زمان مناسبی بر این عادت غلبه کند.