محدودیتهای درمان ارتودنسی ثابت

کشیدن دندان‌ها و سیم‌ کشی دندان‌ها (توسط براکت ارتودنسی) مشکل اصلی عامل کجی و به‌ هم ‌ریختگی دندان‌ها را حل می‌کند. ارتودنسی با براکت برای صاف و همراستا کردن دندان‌ها به خصوص در اوایل نوجوانی که همه دندان‌های دائمی بیرون زده اند، استفاده می‌شود. در طی درمان ارتودنسی دندان‌ها حرکت داده می‌شوند تا به موقعیت مطلوب برسند اما باید توجه داشته باشید که هر درمانی معایب و مزایای خاص خود را دارد و با محدودیت‌هایی همراه است. یکی از مشکلات درمان ارتودنسی این است که در برخی موارد عامل بوجود آورنده مشکل ارتودنسی بدون درمان رها می‌شود. در درمان‌های ارتودنسی گذشته خطرات دیگری مانند از بین رفتن مینا و صدمه دیدن ریشه دندان و همچنین افزایش احتمال بازگشت دندان‌ها اتفاق می‌افتاد که امروزه با دانش و تجربه بیشتر ارتودنتیست ها و تکنیک‌های جدید احتمال آن کاهش یافته است.

عوارض و محدودیت‌های درمان ارتودنسی با براکت
• احتمال بازگشت دندان‌ها به موقعیت قبلی
• صدمه دیدن مینای دندان
• صدمه دیدن ریشه دندان
• نیاز به نگهدارنده ارتودنسی تا آخر عمر

مشخص شده است که پلاک متحرک ارتودنسی صدمه ‌ای به ریشه دندان نمی‌زند و باعث تحلیل ریشه نمی‌شود چرا که استفاده از آنها پیوسته و مداوم نیست و همچنین فشار وارد شده از طرف آنها زیاد نیست.

• جا به جایی و بازگشت دندانها پس از اصلاح ارتودنسی
ثبات بلند مدت نتایج درمان ارتودنسی، مشکل شایعی در روش‌های معمول ارتودنسی است و اغلب در صورت عدم استفاده از نگهدارنده ارتودنسی منجر به بازگشت دندان‌ها و از بین رفتن دستاوردهای ارتودنسی می‌شود. پژوهش‌ها نشان می‌دهد پس از این که براکت ارتودنسی برداشته می‌شود، احتمال بازگشت دندان‌ها به موقعیت قبلی (پیش از درمان) و یا بدتر از آن، حدود 90% است. این مشکل با استفاده از نگهدارنده ارتودنسی یا ریتینر برطرف می شود.

• صدمه دیدن مینا
سطح دندان از یک ماده مقاوم به نام مینا پوشیده شده است که از بخش‌های آسیب ‌پذیر داخلی محافظت کرده و در مقابل پوسیدگی مقاومت می‌کند. هنگامی که براکت به دندان‌ها چسبانده می‌شود، واکنش شیمیایی بین چسب و دندان صورت می‌گیرد. پیش از چسباندن معمولاً سطح مینای دندان خراشیده می‌شود تا پیوند محکم‌تری بین چسب و دندان برقرار شود. در نتیجه این فرایندها و همچنین چسبیدن براکت به دندان، از آنجایی که در این شرایط تمیز کردن سطح دندان و فضای بین دندان و براکت سخت‌تر می‌شود، احتمال پوسیدگی پیرامون براکت بیشتر شده و لکه های سفید معدنی زدایی در دندان ایجاد می‌شود. هنگامی که براکت برداشته می شود سطح دندان ممکن است در اثر فرایند معدنی زدایی، آسیب دائمی دیده باشد. بنابراین رعایت بهداشت دهان در دوران درمان ارتودنسی برای جلوگیری از تغییر رنگ و لکه، پوسیدگی دندان و عفونت لثه اهمیت زیادی دارد.

• صدمه دیدن ریشه دندان
امروزه ثابت شده است که حرکت دادن دندان‌ها در طی درمان ارتودنسی، نیروی زیادی به دندان‌ها وارد می‌کند. در صورت عدم برنامه‌ ریزی مناسب ارتودنتیست و وارد کردن نیروی بیش از حد دندانها، ریشه دندان آسیب می‌بیند. بنابراین ممکن است بر اثر این فرایند بخشی از ریشه حل شود. در برخی موارد به ‌ویژه در صورتی که تحت درمان دندانپزشک بی‌ تجربه ای قرار بگیرید ممکن است در نتیجه درمان ارتودنسی، یک یا چند دندان خود را به علت وارد آمدن فشار بیش از حد و صدمه دیدن ریشه دندانها از دست بدهید. استفاده از پلاک متحرک ارتودنسی که نیروی متناوب اعمال می‌کند خطر صدمه دیدن ریشه را به حداقل می‌رساند.

• نیاز به استفاده از نگهدارنده ارتودنسی
در صورتی که بخواهید دستاوردهای درمان ارتودنسی را تا آخر عمر داشته باشید و دیگر دندان‌هایتان تغییر موقعیت ندهند و صاف و مرتب بمانند، باید تا مدتی (و گاهی اوقات تا آخر عمر) از وسیله ‌ای به نام نگهدارنده ارتودنسی استفاده کنید. به این مرحله، مرحله تثبیت دندان‌ها و حفظ دستاوردهای ارتودنسی گفته می‌شود.

https://myobrace.com/en-au/what-causes-crooked-teeth/limitations-of-orthodontics