علت دندان داشتن نوزاد هنگام تولد

دندان درآوردن بخش طبیعی از فرایند رشد و تکامل کودک در یک سال اول زندگی است. بیشتر نوزادان اولین دندان خود را بین چهار تا هفت ماهگی در می‌آورند. معمولاً اولین دندان‌هایی که از لثه بیرون می زند، دندانهای جلویی وسطی فک پایین هستند. اگر چه در بیشتر نوزادان چند ماه پس از تولد، دندان‌ها شروع به رویش می‌کنند اما در برخی نوزادان از بدو تولد یک یا چند دندان در دهان وجود دارد. به این دندان‌ها، دندان‌های ناتال یا زایشی گفته می‌شود. دندان‌های زایشی چندان شایع نیستند و تقریبا در 1 کودک از هر 2000 کودک تازه متولد شده دیده می‌شود.
گاهی اوقات ممکن است پدر و مادر هنگام مشاهدة دندان نوزاد تازه متولد شده شوکه شوند اما اصلاً جای نگرانی نیست و نیازی نیست کاری انجام دهید مگر این که دندان کودک مانع غذا خوردن او شود یا خطر خفگی برای کودک ایجاد نماید.

علت دندان داشتن کودک هنگام تولد چیست؟
تجربه دندان‌های زایشی عجیب به نظر می‌رسد. برخی وضعیت‌های پزشکی می‌تواند احتمال متولد شدن کودک با دندان را افزایش دهد.
این دندان‌ها ممکن است در کودکانی دیده شود که شکاف لب و کام دارند.
نوزادانی که با ناهنجاری‌هایی در عاج دندان ( بافت‌هایی که دندان را شکل می‌دهند ) متولد می‌شوند ممکن است با دندان متولد شوند.
سندرومهای پزشکی که ممکن است باعث رویش دندان از بدو تولد شود عبارتند از:
• سندروم سوتوز
• سندروم هالرمن - استریف
• سندروم پیر- رابین
• سندروم الیس - وان

عوامل زمینه ‌ساز رویش دندان پیش از تولد
علاوه بر برخی مشکلات پزشکی، برخی عوامل زمینه ‌ساز احتمال متولد شدن نوزاد با دندان را افزایش می‌دهند. حدود 15% از نوزادانی که با دندان متولد می‌شوند، در خویشاوندان نزدیک اعم از خواهر و برادر و والدین فردی دارند که هنگام تولد دندان داشته است.
پژوهش‌هایی که بر روی این موضوع انجام شده و نقش جنسیت را در این زمینه بررسی کرده اند نتایج متناقضی دارند اما به طور کلی به نظر می‌رسد احتمال متولد شدن با دندان در دختران بیشتر از پسران است.
سوء تغذیه در بارداری یکی دیگر از عوامل زمینه ‌ساز این وضعیت است.

انواع دندان‌های زایشی
به طور کلی چهار نوع دندان زایشی وجود دارد که آن را دندانپزشک مشخص می‌کند .
1- دندان کاملاً رشد یافته ( اگر چه ممکن است لق باشد)، تاج دندان به چند ساختار ریشه ای متصل و ثابت شده است
2- دندان‌های لق که کلا هیچ ریشه‌ای ندارند
3- دندان‌های کوچکی که از لثه بیرون زده اند
4- شواهد قریب ‌الوقوع بودن قطع شدن دندان در داخل لثه
در بیشتر موارد دندان زایشی تنها شامل یک دندان می‌شود و متولد شدن با چند دندان کمتر اتفاق می‌افتد. دندانهای جلویی پایینی بیشترین درصد دندان زایشی را به خود اختصاص داده و پس از آن دندانهای جلویی بالایی در رده بعدی قرار دارد. کمتر از 1% نوزادانی که با دندان متولد می‌شوند، دندان زایشی آنها آسیاب بزرگ است.
نوع دقیق دندان‌های زایشی احتمال بروز عوارض را تعیین می‌کند. به این ترتیب مشخص می‌شود آیا نیازی به درمان وجود دارد یا نه.

دندان درآوردن زودتر از موعد
برخی از نوزادان با دندان متولد نمی‌شوند اما اندکی پس از تولد دندان در می‌آورند. این اتفاق معمولاً ظرف یک ماهگی رخ می‌دهد و دندان‌ها خیلی زود پس از تولد شروع به رویش می‌کنند. به این دندان‌ها، دندان‌های نئوناتال (neonatal ) یا نوزادی گفته می‌شود.
به گزارش journal Pediatrics، وضعیت دندانهای نوزادی نادرتر از دندانهای زایشی است بنابراین احتمال متولد شدن با دندان بیشتر از رویش دندان ظرف چند هفته پس از تولد است.
علائم دندان در آوردن از سه ماهگی شروع می شود اما در موارد دندان نوزادی، تا یک یا چند ماه پس از بیرون زدن دندان نوزادی، کودک دندان واقعی در نمی آورد. دندانهای نوزادی به قدری زود رویش می کنند که کودک ممکن است نتواند علائم مشخصه دندان در آوردن طبیعی مانند آب ریزش دهان، بهانه گیری و گاز گرفتن انگشت را تجربه نماید.

چه زمانی به دندانپزشک مراجعه کنیم؟
دندانهای زایشی در صورتی که لق نباشند معمولا نیازی به درمان ندارند. اگر کودک با دندان لق به دنیا آمده است که هیچ ریشه ای ندارد ممکن است کشیدن دندان با یک عمل جراحی ساده توصیه شود. این انواع دندانهای زایشی ممکن است خطرات زیر را به دنبال داشته باشند:
• خفگی در اثر بلعیدن تصادفی دندان لق
• مشکلاتی در غذا خوردن
• صدمه دیدن زبان
• صدمه دیدن سینه مادر در هنگام شیر دادن
دندان لق با عکس پرتوی ایکس بررسی می شود تا مشخص شود ریشه محکمی دارد یا نه. اگر ریشه ای نباشد دندان باید کشیده شود.

https://www.healthline.com/health/parenting/baby-born-with-teeth#5