3 minutes reading time
(645 words)
ارتباط از دست دادن چند دندان و اختلال شناختی در مغز
بر اساس تحقیقات صورت گرفته، از دست دادن بیش از هشت دندان در افراد سالمندی که سکته مغزی کرده اند، با ضعف عملکرد شناختی در مغز ارتباط دارد.
به گزارش Asian Scientist در سال 2016 از دست دادن چندین دندان و داشتن بیماریهای دهان می تواند با ابتلا به اختلالات عروقی شناختی در بیماران سکته مغزی، ارتباط داشته باشد. این پژوهش که توسط محققان هنگ کنگی صورت گرفته در Journal of Periodontal Research منتشر شد.
از دست دادن دندان در افراد بزرگسال به خصوص در جمعیت سالمند در سرتاسر دنیا عمدتا در اثر عفونت شدید لثه (پریودنتیت) ایجاد می شود. پریودنتیت التهاب و عفونت اطراف دندان است. پریودنتیت منجر به تخریب بافتهای اطراف دندان و استخوان فک می شود و به التهاب سیستمی نیز مرتبط است. التهاب سیستمی یک عامل زمینه ساز ثابت شده در بیماری آلزایمر است.
در پژوهش صورت گرفته که توسط محققان دانشگاه هنگ کنگ انجام شد، مشخص شد از دست دادن چند دندان نه تنها نشان دهنده ضعف بهداشت دهان است بلکه می تواند نشانه زوال عقل یا بیماری آلزایمر نیز باشد.
محققان 161 بیمار مبتلا به سکته حاد مغزی را از لحاظ مشکلات شناختی و سلامت دهان مورد معاینه و بررسی قرار دادند. سن متوسط شرکت کنندگان 63.8 سال بود. محققان دریافتند بیمارانی که تعداد زیادی از دندانها (هشت دندان یا بیشتر) را از دست داده اند، در ارزیابی شناختی مونترال نمره کمتری کسب کردند. ارزیابی شناختی مونترال آزمونی است که برای متخصصان طراحی شده تا اختلال شناختی را شناسایی کنند.
سوژه هایی که تعداد بیشتری دندان از دست داده بودند، بسیار بیشتر از افرادی که کمتر از هشت دندان خود را از دست داده اند، دچار اختلال شناختی عروقی بودند. یافته های این پژوهش نشان داد که جدا از سابقه سکته مغزی، تعداد دندانهای از دست رفته یک فاکتور خطر مستقل برای اختلالات شناختی عروقی در بیماران سکته مغزی حاد است. این ارتباط بین از دست دادن دندان و اختلال شناختی عروقی در افراد شرکت کننده، حتی پس از جدا کردن فاکتورهای محدود کننده ای مانند جنسیت، نقایص مادرزادی قلبی، وضعیت سیگار کشیدن، عادات مصرف الکل و میزان کلسترول و ال دی ال، از نظر آماری قوی بود.
محقق این مقاله می گوید یافته های به دست آمده با برخی مطالعات دیگر سرتاسر دنیا که ارتباط بین از دست دادن دندان و عملکرد شناختی را نشان می دهند، همخوانی دارد. وی می افزاید مسیرهای بالقوه ای وجود دارد که مسئول ارتباط از دست دادن چند دندان و اختلالات شناختی در افرادی که سکته مغزی حاد داشته اند، می باشد.
در حال حاضر فاکتورهای خطر شناخته شده بیماری آلزایمر شامل بیماریهای مغزی عروقی و عوامل زمینه ساز عروقی مرتبط با آن هستند و بسیاری از آنها با التهاب سیستمی که با عفونت لثه و سایر بیماریهای دهان مرتبط ند، همراه هستند.
عفونت لثه و سایر بیماریهای دهان میزان التهاب سیستمی را افزایش می دهد بنابراین در ابتلا به اختلالات شناختی می تواند نقش داشته باشد.
یکی دیگر از فاکتورهای احتمالی مسبب ارتباط بین از دست دادن چندین دندان و اختلالات شناختی مغزی ، کاهش جویدن به علت عدم وجود دندان است. نبود دندان می تواند بر عملکرد جویدن تاثیر بگذارد. جویدن باعث می شود داده های حسی حاصل از گیرنده های مکانیکی لثه اطراف ریشه های دندان، حفظ شود و اطلاعات فضایی و سه بعدی از دندان به مغز انتقال داده شود و فعالیت نورونی مغز حفظ شود.
شواهدی وجود دارد که نشان می دهد ارتباط احتمالی بین علمکرد مغز و جویدن وجود دارد. این شواهد با مطالعات حیوانی تایید شده است و کاهش جویدن به علت از دست دادن دندان را با اختلال حافظه فضایی، ضعف یادگیری و تخریب نورونهای هیپوکامپوس در مغز را مرتبط می کند.
یافته ها ممکن است به این حقیقت اشاره داشته باشد که از دست دادن دندان و ارتباط آن با بیماریهای دهان می تواند عامل زمینه ساز اختلالات شناختی در مغز باشد و باید تمرکز بر پیشگیری از بیماریهای دهان باشد.
به گزارش Asian Scientist در سال 2016 از دست دادن چندین دندان و داشتن بیماریهای دهان می تواند با ابتلا به اختلالات عروقی شناختی در بیماران سکته مغزی، ارتباط داشته باشد. این پژوهش که توسط محققان هنگ کنگی صورت گرفته در Journal of Periodontal Research منتشر شد.
از دست دادن دندان در افراد بزرگسال به خصوص در جمعیت سالمند در سرتاسر دنیا عمدتا در اثر عفونت شدید لثه (پریودنتیت) ایجاد می شود. پریودنتیت التهاب و عفونت اطراف دندان است. پریودنتیت منجر به تخریب بافتهای اطراف دندان و استخوان فک می شود و به التهاب سیستمی نیز مرتبط است. التهاب سیستمی یک عامل زمینه ساز ثابت شده در بیماری آلزایمر است.
در پژوهش صورت گرفته که توسط محققان دانشگاه هنگ کنگ انجام شد، مشخص شد از دست دادن چند دندان نه تنها نشان دهنده ضعف بهداشت دهان است بلکه می تواند نشانه زوال عقل یا بیماری آلزایمر نیز باشد.
محققان 161 بیمار مبتلا به سکته حاد مغزی را از لحاظ مشکلات شناختی و سلامت دهان مورد معاینه و بررسی قرار دادند. سن متوسط شرکت کنندگان 63.8 سال بود. محققان دریافتند بیمارانی که تعداد زیادی از دندانها (هشت دندان یا بیشتر) را از دست داده اند، در ارزیابی شناختی مونترال نمره کمتری کسب کردند. ارزیابی شناختی مونترال آزمونی است که برای متخصصان طراحی شده تا اختلال شناختی را شناسایی کنند.
سوژه هایی که تعداد بیشتری دندان از دست داده بودند، بسیار بیشتر از افرادی که کمتر از هشت دندان خود را از دست داده اند، دچار اختلال شناختی عروقی بودند. یافته های این پژوهش نشان داد که جدا از سابقه سکته مغزی، تعداد دندانهای از دست رفته یک فاکتور خطر مستقل برای اختلالات شناختی عروقی در بیماران سکته مغزی حاد است. این ارتباط بین از دست دادن دندان و اختلال شناختی عروقی در افراد شرکت کننده، حتی پس از جدا کردن فاکتورهای محدود کننده ای مانند جنسیت، نقایص مادرزادی قلبی، وضعیت سیگار کشیدن، عادات مصرف الکل و میزان کلسترول و ال دی ال، از نظر آماری قوی بود.
محقق این مقاله می گوید یافته های به دست آمده با برخی مطالعات دیگر سرتاسر دنیا که ارتباط بین از دست دادن دندان و عملکرد شناختی را نشان می دهند، همخوانی دارد. وی می افزاید مسیرهای بالقوه ای وجود دارد که مسئول ارتباط از دست دادن چند دندان و اختلالات شناختی در افرادی که سکته مغزی حاد داشته اند، می باشد.
در حال حاضر فاکتورهای خطر شناخته شده بیماری آلزایمر شامل بیماریهای مغزی عروقی و عوامل زمینه ساز عروقی مرتبط با آن هستند و بسیاری از آنها با التهاب سیستمی که با عفونت لثه و سایر بیماریهای دهان مرتبط ند، همراه هستند.
عفونت لثه و سایر بیماریهای دهان میزان التهاب سیستمی را افزایش می دهد بنابراین در ابتلا به اختلالات شناختی می تواند نقش داشته باشد.
یکی دیگر از فاکتورهای احتمالی مسبب ارتباط بین از دست دادن چندین دندان و اختلالات شناختی مغزی ، کاهش جویدن به علت عدم وجود دندان است. نبود دندان می تواند بر عملکرد جویدن تاثیر بگذارد. جویدن باعث می شود داده های حسی حاصل از گیرنده های مکانیکی لثه اطراف ریشه های دندان، حفظ شود و اطلاعات فضایی و سه بعدی از دندان به مغز انتقال داده شود و فعالیت نورونی مغز حفظ شود.
شواهدی وجود دارد که نشان می دهد ارتباط احتمالی بین علمکرد مغز و جویدن وجود دارد. این شواهد با مطالعات حیوانی تایید شده است و کاهش جویدن به علت از دست دادن دندان را با اختلال حافظه فضایی، ضعف یادگیری و تخریب نورونهای هیپوکامپوس در مغز را مرتبط می کند.
یافته ها ممکن است به این حقیقت اشاره داشته باشد که از دست دادن دندان و ارتباط آن با بیماریهای دهان می تواند عامل زمینه ساز اختلالات شناختی در مغز باشد و باید تمرکز بر پیشگیری از بیماریهای دهان باشد.
https://www.asianscientist.com/2016/05/health/multiple-tooth-loss-cognitive-impairment-periodontal-disease/
Stay Informed
When you subscribe to the blog, we will send you an e-mail when there are new updates on the site so you wouldn't miss them.
درمانهای ارتودنسی دردی مانند درد تزریق ندارند بلکه فقط برای یک تا دو روز بعد از هر ویزیت، دندانها کمی حساس می شوند. به مرور که درمان ارتودنسی پیش می رود از این حساسیت نیز کاسته می شود. در مواردی که این حساسیت در 2-1 روز اول آزار دهنده باشد می توان از استامینوفن استفاده نمود. هر چند در این موارد اگر دارویی نیز مصرف نشود پس از سپری شدن 2-1 روز این حساسیت خود به خود برطرف می شود.
Comments